Iedereen was weer vroeg op vandaag, wij ook! Aan de bewegingen van onze baasjes voelden we dat er ons weer iets plezants te wachten stond. Baasje Ingrid doet ons elk een mooi sjaaltje aan; joepie we gaan weg!!!!
We gaan wandelen op een plaats die Jalhay noemt. Hohoho, wat een vrijheid krijgen we weer; ik loop constant op kop en de baasjes volgen even verderop. Dat sjaaltje kan wel mooi zijn rond onze hals, maar dat begint toch stillekesaan mijn poten uit te hangen. Niemand heeft me in de gaten, hupla, bye bye sjaaltje. Dat is al één punt minder waaraan baasje me kan herkennen tussen al die andere borders.
Er wandelen niet alleen borders mee; er zijn ook nog andere hondjes, alé ja, honden zeg maar. Hoog tijd om even mijn baasje te gaan zoeken. Terwijl ik het brugje wil overlopen wordt de weg me ineens versperd door een grote witte hond. Hij zag er niet echt vriendelijk uit; ik had hem al eens horen grommen op anderen. Desondanks hij aan de leiband hing, viel hij me toch aan. Ik gaf me onmiddellijk over, maar hij bleef me in zijn greep houden. Mijn baasjes herkenden mijn “gejank” van ver en haastten zich mijn richting uit. Baasje Chris was weer maar eens mijn reddende engel. Af en toe grommelt hij wel eens op mij, maar ge ziet, hij ziet me toch graag! Gelukkig hou ik er niets aan over. De rest van de wandeling blijven we bewust uit de buurt van de grote witte hond.
Na 12 km was het de hoogste tijd om de magen van de bazen te vullen. Wij kregen ook wat lekkers, of wat had je gedacht?! De volgende 8 km gebeuren zonder kleerscheuren (niet moeilijk, ik was mijn sjaaltje toch al kwijt). Het was weer een zeer leuke, pittige wandeling. De mensen van fun4dogs hadden dat weer heel goed georganiseerd!