Alles begon bij Zina….
Zina was mijn allereerste eigen hond. Het is altijd een droom geweest om een eigen hond te hebben die ik overal mee naartoe kon nemen; naar de markt, naar vrienden, op terras, naar de stad,… noem maar op . Met Zina en door Zina heb ik die droom kunnen waarmaken. We hebben door de jaren heen heel veel van elkaar geleerd. Zina was mijn maatje, iemand die ik alles kon toevertrouwen zonder dat ze me veroordeelde; was ik droevig, dan was zij daar, was ik blij, dan waren we samen blij. Zina heeft voor mij een wereld laten opengaan. Groot was dan ook mijn verdriet toen ik hoorde dat we niet veel tijd meer samen zouden kunnen doorbrengen. We hebben samen nog genoten van die laatste maanden en hebben langzaamaan afscheid kunnen nemen van elkaar.
Kaigo
Tijdens Zina haar laatste levensjaar bouwde ze ook stilaan een band op met Chris. Chris heeft border collies altijd al prachtige honden gevonden en door Zina is dat gevoel alleen maar groter geworden. Het begon dus ook bij hem te kriebelen om met een eigen hondje te “werken”. En zo kwamen we bij Kaigo…
Kissmo
Een tweede pupje in huis zag ik aanvankelijk niet zitten; Zina had ook nog veel aandacht nodig en ik wou haar niet achteruit steken. Misschien binnen een half jaartje, dan is de eerste pup al een beetje “opgevoed”. Tot op de laatste weken is er altijd een pupje overgebleven in het nest van Kaigo, en ik heb altijd het gevoel gehad dat dat er ook ééntje voor ons zou zijn. Ik had overigens een heel goed gevoel bij dit nestje waar nog een ver familielid van Zina in terug te vinden is. Door het plotse snelle heengaan van mijn lieve Zina zag het er opeens heel anders uit. Zina is onvervangbaar, maar een eigen pup kon de leegte die er was ontstaan wel terug opvullen en mijn gedachten verzetten.