Thoro is niet de enige “verandering” die dit jaar heeft plaatsgevonden. Al een maand of 8 heerst er onder de mensen iets “vreemds”. Ik hoor ze soms praten over één of ander raar virus, iets waardoor onze gewone activiteiten grotendeels op “hold” zijn gezet. Niet alleen voor de baasjes maar ook voor ons kwam er een grote aanpassing; één van hun werkt nu van thuis, waardoor wij eigenlijk nooit meer echt alleen thuis zijn. In ’t begin was dit heel hard wennen voor ons; we waren gewend van na onze ochtendwandeling de ganse dag op ons gemakje ergens ongestoord te dutten, af en toe wat te blaffen en daarna weer gewoon verder te doezelen. Nu is dat wel even anders; vaak zijn er meetings overdag waardoor we extra stil moeten zijn en niet meer mogen blaffen wanneer we dat nodig achten. Soms worden we zelfs even buiten gezet. Doordat er elke dag iemand in huis is, hebben we ook minder privacy; Kaigo en Odin kunnen zo bv niet meer stiekem in de zetel gaan liggen. Anderzijds worden we nu toch wel wat extra verwend; we kunnen ’s morgens wat langer slapen, we krijgen meer koekjes, knuffels, aaikes over onze bol en tussendoor kunnen we ook al eens een klein oefeningske doen: ontspanning voor baas en hond! Mocht hij dat vergeten dan herinneren we hem hier wel op gepaste wijze aan 😉 . Baasje kan zich hierna weer beter focussen en wij kunnen dan weer ongestoord verder dutten. Een win-win situatie dus 😀 .
Zoals ik al zei, werden veel van onze activiteiten dit jaar “on hold” gezet. Slechts een beperkt aantal wedstrijden heeft kunnen plaatsvinden. Voor Qastor waren het er net genoeg om zijn puntjes voor graad 3 binnen te sprokkelen. Ik ben dan ook heel fier op hem 😀 .
Het Belgische kampioenschap agility kon nog net plaatsvinden alvorens alles door de tweevoeters weer “on hold” werd gezet. Ondanks dat Qastor al zijn puntjes had om naar de volgende graad te gaan, was hij toch niet geselecteerd om hieraan deel te mogen nemen. Maar geen nood, papa Kissmo en neefje Odin waren present om de eer van de familie hoog te houden ;-). Voor mij is het wellicht mijn laatste deelname en die heb ik in alle schoonheid afgesloten. Samen met mijn baasje knokten we ons een weg door de halve finales. Niet evident om je als 9-jarige nog te meten met al dat jong geweld, maar een “ouwe” rot als ik geeft zich niet zomaar gewonnen 😉 We behoorden bij de besten van de dag en werden zo opgepikt voor de finale. Ondanks dat ik best wel moe was van daags voordien 3 parcours op een halve dag te rennen, heb ik, samen met mijn baasje, toch van elke seconde genoten. De supporters waren laaiend enthousiast en de parcours waren super leuk. Da’s gewoon helemaal genieten! Ik heb zo hard genoten dat ik weer maar eens vergat wat “vlakjes” zijn, maar mijn baasje was al super trots op ons; over het ganse weekend liepen we niet één keer DK . We kunnen dan ook zonder schroom zeggen dat we er nog een 8e plaats uitgehaald hebben. Wie had dat gedacht? Baasje was super blij dat we de finale gehaald hadden en al de rest was mooi meegenomen 😀 . Odin en Chris gingen vlotjes door de halve finale, maar hadden dan weer een beetje pech in de finale en één foutje kan dan alles heel anders laten uitdraaien. Ook dat is agility; een momentopname waar je soms ook een portie geluk moet bij hebben. But who cares; onze baasjes waren heel trots op ons en wij genieten er altijd van om met hun samen te werken.
Doordat het zo een ongewoon jaar was, hebben we dit jaar nog meer wandelingen gedaan dan we gewend waren, maar ons hoor je niet klagen 😉 . Onze vakantie hebben we lichtjes moeten aanpassen qua bestemming, maar in de plaats daarvan hebben we dan weer prachtige plekjes in eigen land ontdekt 🙂 (https://www.diertjes.be/mini-roadtrip-belgie/ )
op tijd rusten 
yes, we zijn erbij 
heel vermoeiend 
mijn reactie toen baasje zei dat we zondag in de finale moesten lopen 
tijdens 1 van onze vele wandelingen 
hier waren we nog met zijn 4 
