Gisterenavond waren wij moe, amai! Baasje Chris hield Kaigo nogal aan de gang, ja en dan moet ik ook meedoen hé. Telkens Kaigo in slaap dreigde te vallen, werd er weer met ons gespeeld. ’t Heeft wel zijn vruchten afgeworpen, want mijn broer heeft welgeteld twee minuten “gepiept” en toen was zijn kaars helemaal uit. Rond half zes was onze nood erg hoog en moesten we gewoon naar de plasweide; gelukkig was ons “gepiep” duidelijk genoeg voor onze baasjes, wat zijn ze toch slim! Baasjes vonden het nog wat vroeg voor een zondag, dus moesten we nog even de bench in. Jammer want wij wilden liever wat spelen en dat hebben we na een half uurtje goed laten merken, vooral onze Kaigo dan. Ik kon die arme stakker toch niet alleen laten piepen en na een tiental minuten heb ik toch even meegedaan hoor; zo konden we elkaar perfect afwisselen, wat een team hé! Het had weinig zin, dus na ruim een half uur hielden we het voor bekeken en toen was er….stilte…. en werden we beloond; we mochten uit de bench!
Na al de ochtendrituelen (eten, spelen, broertje tussen nemen…) gingen ze met ons naar een plaats waar veel hondjes waren; we waren onder de indruk. Hoewel onze baasjes aanvankelijk alleen maar gingen kijken, mochten ze dadelijk met ons de plein op. Er waren nog kleine hondjes, maar dat interesseerde ons niet veel. Ik bleef liever dicht in de buurt van mijn broer. Het was een kort lesje en omdat we er moe uitzagen hebben onze baasjes alleen veel uitleg gekregen.
Een tweede stop werd gemaakt, weer op een plaats waar veel hondjes waren. Dit keer stonden er op de plein ook allerlei toestellen.
Iedereen is zo keilief als ze onze snoetjes zien. Na enkele minuten voelen we ons daar al meer op ons gemak. Kaigo was al een teefje aan t versieren…tssssss… ik vond die toestellen toch veel interessanter hoor! Kom baasje, dat moeten we even van dichtbij gaan bekijken!
Van al die nieuwe indrukken waren we keimoe; we hebben dan ook de hele autorit geslapen en ook thuis waren we nog maar”plattekes”. Ola, ik voel de druk, ik moet naar de plasweide! Onderweg nog even tegen een balletje tikken en dan snel de juiste richting uit. Mijn baasje houdt me in de gaten en vond dat ik heel flink was. Ik wil haar nog even helpen om “mijn hoopje” op te ruimen, maar om één of andere reden mag ik dat niet. Dan maar terug gaan slapen.