Sinds vorige week is onze tuin gegroeid. Echt waar, we hebben er een heel stuk bij gekregen. We mochten al eens af en toe van de weide achter de tuin proeven, maar nu mogen we het officiëel tot “ons” domein rekenen, alé ja, op voorwaarde dat de paardjes er niet staan natuurlijk. Nu kunnen we naar hartelust rennen en ravotten.
Een ander tof punt is dat we zelf mogen beslissen wanneer we buiten gaan en wanneer we terug binnen komen. En dat allemaal dankzij het hondenluikje. Onze baasjes wilden ons dat deze week aanleren, maar we zijn hun voor geweest; als slimme jongens hebben we laten zien dat wij wel weten waarvoor dat dient!
Dit alles maakt dat we bijna één van onze favoriete bezigheden uit het oog waren verloren, bijna… ware het niet dat wij Kaigo en Kissmo heten.. Doordat we zo druk bezig waren met de wei te verkennen en met het luikje te testen, waren we bijna vergeten dat we ook nog af en toe putten moeten graven…. We hadden al zo een mooie put gegraven in het midden van het gazon. We hoorden baasje Chris daar regelmatig over vertellen, maar hoe meer hij dit deed, hoe groter de put werd in zijn verhaal. Dussssss, om het verhaal te laten kloppen, hebben we onze put een “beetje” aangepast….. Het was mijn beurt om te graven, Kaigo lag wat verderop te rusten en toen werden we ineens op heterdaad betrapt … Het scheelde niet veel of we zaten aan de andere kant van de wereld en dan hadden ze ons niet gevonden. Maar nu dus wel… Goh, we hebben tegen ons poten gehad, amai. Het gazon werd meteen verboden terrein voor ons.
Ach ja, wat maakt ons het gazon uit; we hebben nu immers een ganse wei om in te ravotten. En euh…. in de wei, daar staat een kruiwagen en in die kruiwagen daar ligt soms restafval… Wij zullen ons wel bezig houden!