Net terug van het prachtige Toscane en alweer een wedstrijd achter onze kiezen zitten. Hoe kan het ook anders; onze batterijen zijn weer helemaal opgeladen na deze leuke wandelvakantie. Menig italiaans hondenhart en mensenhart hebben wij sneller laten kloppen. Sommige toeristen hadden zelfs meer oog voor ons dan voor de toren van Pisa. Niet moeilijk eigenlijk; toren van Pisa al eens gezien? We hebben nog serieus hard achter dat ding moeten zoeken of we hadden het niet gevonden ;).
De tussenstop in Zwitserland was ook formitastisch; kabelliften (handig, moet je je niet moe maken), prachtige bergen, schoon valleien,… Toscane moest al vies uit de hoek komen wil het dit overtreffen. En dat deed het ook, met zijn prachtige heuvels, schattige dorpjes en hondvriendelijk strand was het de ideale plek om er alle dagen op uit te trekken.
Over de ganse periode heen zijn wij zeer voorbeeldig geweest. Enkel in Firenze heb ik mijn baasjes even laten schrikken. Op weg naar de beroemde Ponte Vecchio wou ik het water wel eens van wat naderbij bekijken. Geheel onverwacht trachtte ik over of op de anderhalve meter hoge muur te springen. Mijn baasje kon me nog net bij mijne kraag vatten. Alé baas, jij leunt toch over de wand om alles beter te kunnen zien….
Hoogtepunt waren de laatste dagen aan het strand waar we lekker naar hartelust hebben kunnen rennen en spelen. Vooral het zoeken achter de “verdwenen” stok in de golven kon ons heel erg bekoren.
Helaas komen aan alle leuke dingen een einde, ook aan onze vakantie, maar we zijn er zeker van dat onze baasjes nog vele andere plezante dingen voor ons in petto hebben!
