Zoals elke morgen is baasje Chris ook nu weer vroeg de deur uit. Normaal mogen we dan in de tuin spelen tot baasje Ingrid “wakker” is, maar vermits we zulke kastaars geworden zijn in uitbreken, moeten we het met de living doen. Geen probleem voor ons hoor! We zullen dat hier eens lekker gezellig maken; even het donsdeken van de zetel erbij halen, voilà se, dat ligt al direct een pak zachter. Het is heel belangrijk om comfortabel te liggen als je aan een bot aan het kauwen bent! Sssssst Kaigo, niet zoveel lawaai maken jong! Baasje Ingrid is wakker geworden en betrapt ons. Doeme, ons donsdeken wordt netjes terug weggelegd. Baasje verdwijnt weer. Eens kijken, waar zouden we ons nog mee kunnen bezig houden? Ah, hier se, wat ziet mijn oog. Kaigo, broertje, wat denk je hiervan; een hoop papieren in een plastic mapje. Daar kunnen we nogal kermis mee houden! Tof, ’t is net of het is carnaval, heel de living ligt vol met snipperkes! Oeps, weer teveel lawaai gemaakt. Baasje vindt het precies niet zo grappig. Ze is boos en negeert ons compleet. Tijd om ons wat stil te houden.
Even later worden we in de tuin gelaten. Baasje barricadeert het voorste poortje langs het huis. En dan draait ze zich om, verrassing!!!!! Onze Kaigo heeft zijn klauterkunsten nog eens bovengehaald en staat alweer aan de achterdeur….
Binnen zit Zwartje helemaal bovenaan op haar krabpaal te snoozen. Halverwege staat het katteneten. Dat is trouwens heel lekker. Sinds ik ontdekt heb dat ik daaraan kan, laat ik geen kans onbenut om even een hapje mee te pikken. Zwartje trekt mijn aandacht. Met mijn neus in de lucht steun ik met mijn voorste pootjes op de eetbak. Slecht idee; ik sta een beetje wankel, ola, ola, OLA….Boem Patat, daar ligt al het katteneten verspreid over de ganse vloer. Sorry Zwartje, maar anderzijds is het wel een heus feest nu!
Joepi, de poepie, we gaan de weide achter de tuin in. Het is zàlig om door het hoge gras te rennen en te spelen. Halverwege schieten we als een pijl uit een boog weg. In de verte hoor ik baasje nog roepen, maar ik ruik de vrijheid; gisteren zijn we hier nog geweest. Hopla, onder de poort door en weg zijn we. Alé, ik toch, Kaigo blijft braaf wachten. Ik heb geen tijd; de tuin van de buren moet dringend geïnspecteerd worden. Alles ziet er hier redelijk in orde uit; nu kan ik terug naar baasje gaan.
Dat baasje nu nog eens zegt dat ze soms geen stof tot schrijven heeft… 😉