Wie dacht dat alleen mijn broer ondeugend kan zijn, heeft het grondig mis. Ik lijk misschien wel de allerbraafste, maar schijn kan wel eens bedriegen. Ik zeg “kan”, want natuurlijk blijf ik de braafste van ons tweetjes; Kissmo zijn frequentie van deugnieterij blijft net ietsje hoger liggen.
Vorige week had ik echt geen goesting in de hondenschool. Ik bedoel dan ook ECHT niet. Pfffff, altijd dezelfde saaie oefeningskes; zitten, liggen, staan, plaatsje, kom hier… . Toen mijn baasje “zit” vroeg, keek ik hem al kwispelend en vragend aan. Ik bleef lekker recht staan en toonde veel interesse in de koekjes die mijn baasje telkens weer achter zijn rug wegsteekt. Een paar keer heb ik dat zo gelapt tot ergernis van baasje. Volgens de instructrice was ik met zijn voeten aan het rammelen. Het volgende uur moest ik, bij wijze van “negeren”, in de auto doorbrengen; Kissmo mocht mee gaan supporteren voor mijn ander baasje dat met Gondor ging trainen; ik mocht enkel toekijken vanuit de auto. Pffff; ik mocht dan ook nog niet op de eerste rij zitten, maar moest mooi achteraan in de auto blijven zitten. Yeah right, dat zal wel wezen. Hup, die armleuning naar beneden en daar zat ik dan, vooraan in de auto, ideaal om het ganse agilityplein in de gaten te houden. Het ziet er daar trouwens veel interessanter uit dan in onze lessen. Maar ja, zo alleen in de auto is ook maar saai hé, dussssss…. Ik hoor jullie al denken “wat zal hij nu nog uitgevonden hebben?” Welllllll, ik heb met mijn schattige pootjes een beetje op de knopjes zitten duwen en ja hoor, lalalalala, music maestro!!! Zàlig gewoon: knus op de zetel naar de agility kijken en terwijl nog leuke muziek op de achtergrond! Meer moet dat toch niet zijn hé 🙂