Op Pasen werden we allemaal op ons paasbest bij onze fokster verwacht. Oorspronkelijk waren we met met zijn vijven in onze nest, maar helaas is één van onze broertjes reeds op veel te jonge leeftijd gestorven. We waren nu dus nog met zijn vieren. Onze mama, oma en tante waren er ook bij samen met nog 2 vriendjes van de familie. Met zijn negenen liepen we door het huis. Al die reutjes en teefjes tesamen, dat gaf natuurlijk ook heel veel geurtjes. En vermits ik een reutje ben…. ja ja, jullie voelen de nattigheid al hé….. ja , hupla daar gaat mijn poot de hoogte in, tot grote verbazing en ergernis van mijn baasje. Niet één keer, maar twee, ja zelfs drie keer. Ook Kaigo moet niet onderdoen. En ook hij kreeg serieus tegen zijn poten… Hoog tijd om met die (vr)olijke bende te gaan wandelen. Mijn zusje Kika en broertje Keppe blijken nog een graad erger dan mij te zijn in het bos. Als zij nog maar een spoor ruiken, dan zijn ze de pist in. Keppe is er zelfs al in geslaagd om zo eens een viertal uren achter te blijven.. Ja, dan ben ik nog een braaf manneke; bij mij zijn het enkel mijn oren die soms een beetje in de wind staan…en ja, als er een konijntje passeert of een paard dan zal ik mij ook niet inhouden…
Nadat de baasjes de nodige balletjes voor ons gegooid hadden en nadat er een hele fotosessie had plaats gevonden, keren we weer terug naar het huis van onze fokster, waar we, net als een jaar geleden, de heerlijkste brokken voorgeschoteld kregen.