Een doordeweekse dag, onze baasjes zijn werken en wij zijn alleen thuis. Baasje Ingrid is de slaapkamerdeur vergeten toe te doen. Interessant! I love those moments! Het moment waarop ik, Kissmo, eens iets kan terug doen voor mijn baasje. Naar mijn normen kan dat bed iets beter opgemaakt worden. Een beetje sleuren aan dat donsdeken, zo se, een beetje op het bed laten en een stukje op de grond. Oeps beetje te hard getrokken; een scheurtje…Bwah dat is niet zo erg, dat valt te camoufleren. Om zeker te zijn dat de baasjes weten dat dat stukje op de grond voor ons is, moeten we dat plekje nog een beetje “personaliseren”. Gauw even buiten wat putten gaan graven en dan met onze smerige pootjes onze naam achterlaten op “ons plaatsje”. Seg, maar op het bed is het nog véééél interessanter ik voel me de koning te rijk. Hoho, wat ligt dat goed zo een matras. Tof, dat baasje mij hier nu ook toelaat.
Baasje komt thuis en bemerkt dat de slaapkamerdeur openstaat. Ik zie haar twijfelachtig kijken naar “ons plaatsje”, net alsof ze haar iets afvraagt. Om wat duidelijkheid te scheppen zal ik eens tonen wat ik vanmiddag gedaan heb; hopla met mijn knook bovenop het bed als een echte king! Ola pola, baasje is het er niet mee eens en ik “vlieg” van bed af. Mmmmm vreemd, ze had de deur toch voor me opengelaten. Ze bedoelt het vast niet zo, dus terwijl zij op de rand van het bed zit, passeer ik haar met mijn been en spring vrolijk opnieuw het bed op. “KISSMO NEEN”, ok, de hand in mijn nekvel laat me duidelijk voelen waar mijn plaats is.
Och ja, ik ben dan toch koning voor één dag geweest :).