Nadat we officiëel sociaal verklaard waren, zijn we nu ook nog eens gehoorzaam verklaard. Wij zijn nogal mannen hé!
Onze baasjes hadden besloten om het brevet op “vreemd” terrein af te leggen. Daarom vonden ze het wel nuttig om eens met ons die andere school te gaan verkennen. Wij vonden dat ook een goed idee! Op de generale repetitie bakten we er niet veel van; hier waren heel veel geurtjes en allemaal nieuwe hondjes. Gehoorzaamheid is nu niet mijn favoriete bezigheid dus ik heb me met 101 andere zaken bezig gehouden. Mijn baasje vond mijn onoplettendheid niet zo tof en heeft de week voor het brevet wat extra met me getraind.
Afgelopen vrijdag was het zover. Als tweede groep sjaffelen we met zijn zessen het terrein op. Ik heb er niet veel zin in. We staan dan ook nog eens in de volle avondzon en de verleiding om rond te kijken en te snuffelen is zeer groot. Al gauw beginnen we aan de volgoefening. Voor de hondjes doorwandelen doe ik prima, maar ertussen slalommen is me net wat te veel. Elk hondje wil ik vrolijk gaan begroeten: “hey ik ben Kissmo, speel je mee?” Kaigo doet zijn volgoefening ietsje beter, maar daar lig ik niet wakker van. Bij de houdingen ga ik liever terug liggen dan te gaan staan, maar voor de rest doe ik het wel goed.
Bij de 2 min down sta ik na 5 sec al terug op, want ik had iets lekkers geroken en mijn neus was net niet lang genoeg om aan dat heerlijke plekje te gaan ruiken. “Kissmo liggen” galmt het over het plein. Mijn baasje had zich nog maar 2 meter van me verwijderd en vond het precies niet zo tof. Pffffff, ik zal dan maar gaan liggen, maar het is ferm tegen mijn zin hoor. Kaigo, daarentegen, blijft mooi 2 minuten liggen op zijn plaatsje.
De volgende oefening is “terugsturen naar plaats”. Een oefening die Kaigo en ik perfect kunnen, zelfs langs een agilityterrein. Vlak voor de oefening werd mijn aandacht getrokken door spelende kinderen en een frisbee. Afleiding alom dus. Bij het volgen naar mijn plaats werd mijn neus als een magneet naar de grond gezogen. Ik heb er geen verklaring voor, het was sterker dan mezelf. Het oproepen in “zit voor” ging vrij goed. Het aan de voet komen, heb ik overgeslagen; iemand had een kegel achter mijn baasje gezet en het was veel interessanter om daar even aan te snuffelen en daarna nonchalant naar mijn plaatsje te lopen. Net voor ik aan mijn plaats aankom, besluit ik om toch even in de richting van die kindjes te lopen, misschien mag ik wel meespelen! “Kissmo, plaats!” Ai ai, dat zal ook niet voor vandaag zijn zo te horen. Dan maar gauw naar mijn plaatsje.
Om een lang verhaal kort te maken; “zit voor” werd “zit scheef” en kruisen hond aan hond werd kruisen en dag zeggen tegen de voorbijkomende hond. Altijd en overal vriendelijk en sociaal zijn hé. De laatste oefening, de apport, was de leukste, eindelijk speeltijd!
Onze Kaigo had er ook niet veel zin in vandaag; hij is gaan lopen bij het oproepen in “zit voor”. Maar het mag gezegd, deze keer had Kaigo wel meer punten gehaald als mij. Och ja, je kan niet altijd én de mooiste én de slimste zijn hé ;).