Dikke vriendjes

 

Pupjes zijn schattig, lief, geweldig, speels, ….. en wellicht nog 101 andere dingen, maar wel te verstaan; op een ander, niet thuis!!! Onze baasjes hebben ons duidelijk niet zo begrepen toen we met 8 weken jonge Odin thuis kwamen. Alle pups zijn schattig, behalve thuis. De eerste weken heb ik veel verdragen van onze ukkepuk; in mijn poten bijten, in mijn kraag gaan hangen, bovenop mij gaan staan als ik een dutje aan het doen ben, mijn knook afpakken,… Ook de baasjes maakten regelmatig kennis met de haarscherpe puppytandjes van onze Odin. Tot die ene keer dat ik het, tot groot jolijt van onze baasjes, eindelijk moe was. Toen Odin voor de zoveelste keer mij kwam terroriseren, heb ik hem eens deftig de les gelezen. Een uur later waren we samen aan het spelen en sindsdien zijn we de dikste vriendjes. De bijtgrage tandjes maakten plaats voor zachte likjes; de terroriserende Odin werd een iets meer bravere Odin. Ook onze Kaigo komt terug meer ons gezelschap opzoeken. Hij speelt wel niet met zijn zoon, maar gromt wel eens op hem als hij naar zijn pootjes wil happen. En gelijk heeft hij; zijn pootjes zijn nu uitermate kwetsbaar.

Ik ben zeer blij dat ik terug een speelkameraadje heb waarmee ik samen rond het huis kan rennen en gek doen. Af en toe speel ik ook nog eens met Kaigo, maar dat is dan in voorzichtige modus aangepast aan Kaigo. Je kan wel zeggen dat ik me heel goed aanpas, als grote broer (ik ben enkele luttele ogenblikken voor Kaigo geboren) én als nonkel!