Vandaag een speciaal lesje op de hondenschool; spontaan naar baasje kijken, “neen” en benchtraining. Per uitzondering zitten Kaigo en ik nu gelijktijdig in dezelfde klas.
De eerste oefening vind ik al dadelijk niet leuk; alles in mijn omgeving is veel interessanter dan eens even naar mijn baasje te kijken. Vermits ik deze oefening niet deed, mochten we al “nablijven”, zodat we het eens zonder afleiding na de les konden proberen. Terwijl de instructrice bij iedereen ging kijken, begin ik spontaan te blaffen. Actie, ik wil actie! Baasje moest mij kort houden zodat ik wat rustiger zou worden. Ok , dan zullen we maar wat piepen, dat kan ik ook goed. Pffffff, boring, ik zal er dan maar bij gaan liggen.
Volgende oefening; ik mag een koekje van de grond eten. Baasje, echt niet hoor, ik heb hier echt geen zin in, hou je koekjes maar! Ola, ola, wat riekt mijn neus? Dat zijn geen koekjes, dat is iets véééééél beters. How baasje, ik heb niets gezegd hoor, waar is dat stukje worst? Drie keer mag ik een stukje worst eten, bij de vierde keer zegt mijn baasje “neen”. Alé, baas, kom nou, toe…. , ik krab nog even met mijn pootje op haar hand. Nee, het mag duidelijk niet, dan maar weer iets anders zoeken om me mee bezig te houden.
Tot slot werden we een beetje gewoon gemaakt aan een bench. Dit is dagelijkse kost, dus deze oefening deed ik nog behoorlijk. Alleen, telkens ik eruit wilde komen, kreeg ik de deur op mijn snuit; letterlijk. Wanneer ik er dan niet uit wou, mocht ik eruit. Baasjes zijn toch gekke wezens! Nog even wachten tot alle hondjes aan de beurt geweest zijn. Vermits ik geen lawaai mag maken, besluit ik maar om wat te maffen.
Iedereen verlaat de les, ook mijn broer, die het heel goed gedaan heeft. Ze gaan me weer met worst verleiden. Super! Baasje, hier ben ik! Kijk, ik kijk naar jou!!! Ja, geef nu toe, voor één euro ga je toch ook de deur niet uit???
Onze Kaigo was iets gemakkelijker, zei de instructrice. Ik, daarentegen, zou een hondje zijn met een eigen willetje, een beetje eigenzinnig zoals ze dat zeggen. Zo baasje, zo hondje; op dat gebied vormen wij al een goed team!