Kaigo is mijn broer en zoals het hoort tussen broers maken wij ook wel eens ruzie. Meestal gaat zo een schermutseling over één of andere knook die we allebei willen hebben. Geef nu toe; wat de andere heeft, moet toch net altijd iets beter smaken als je eigen knook hé. Zeker met dat extra kwijl enzo aan. Ja, dat is gewoon zo, kan er ook niet aandoen. Heel dikwijls is zo een dispuutje ook gauw opgelost hoor. Langs de andere kant kunnen wij ook lief zijn voor elkaar; samen ravotten en spelen, elkaar wassen, in broer zijn oren lekken,… you name it, we have done it!
Ook in moeilijke tijden ben ik er voor mijn broertje. Zo was Kaigo eens op één of andere manier achter de draad gesukkeld en zo bij de kruiwagens beland met al het restafval in. Het was daar nogal smallekes en mijn broer raakte niet terug. Hij blafte en blafte, maar enkel de poetsvrouw was thuis en die had binnen haar handen vol. Zelf was ik enkele keren binnen hulp gaan zoeken, maar onze lieve poetsvrouw had niets in de gaten. Ik ben dan onze Kaigo gaan steunen; ik ben langs zijn zijde gaan zitten met de draad tussen ons in. De ganse tijd ben ik bij hem gebleven. Zelfs toen mijn baasje even later thuiskwam, ben ik niet opgestaan. Gelukkig had baasje gauw door vanwaar het geblaf kwam en het duurde niet lang alvorens zij Kaigootje uit zijn onaangename positie kon halen.
Dus ook al maken wij wel eens ruzie; Kaigo is en blijft mijn broer!!!